الگوی دیوار چین یا لاهه اروپا؟

 به گزارش فنافر، گوگل بدون شک پربازدیدترین سایتی است که ایرانیان از خدمات آن استفاده می‌کنند. رتبه الکسای گوگل نیز نشان می‌دهد که تقریبا در رتبه نخست بازدید ایرانی‌ها از سایت‌های اینترنتی قرار دارد. ولی در عین حال استفاده از بسیاری خدمات این غول اینترنتی برای ایرانی‌ها ممنوع است. به عنوان مثال بخش توسعه یاDeveloper ،که برای برنامه‌نویسی استفاده می‌شود، از سوی گوگل برای کاربران ایرانی مسدود شده است. همین قضیه راجع به برنامه‌های دیگری در مرکز دانلود Google Play وجود دارد.

چندی قبل که هنوز آتشفشان افشاگری‌های ادوارد اسنودن، کارمند سابق سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا خاموش نشده بود، بعد از افشای اطلاعاتی در خصوص همکاری‏های مرموز گوگل با سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا، اعلام شد محصول آیفون شرکت اپل ابزار جاسوسی دولت آمریکا است.
از سوی دیگر چندی پیش بود که رسوایی شنود مقامات ارشد اتحادیه اروپا و در راس آنها شنود مکالمات صدراعظم آلمان جنجال زیادی به پاکرد.
البته این نخستین بار نبود که اروپایی‌ها مورد سواستفاده متحد خود یعنی آمریکایی‏ها قرار می‌گرفتند. از همین رو اروپایی‌ها نگران اهداف شرکت‌های اینترنتی آمریکا همچون گوگل و فیس‌بوک هستند. با این تفاسیر اگرچه اروپایی‌ها انگیزه کافی برای مقابله با موتور جستجوی آمریکایی گوگل را داشته و دارند، اما نهایتا به این نتیجه رسیدند که حتی با صرف هزینه‏‌های هنگفت هم نمی‌توانند موتور جستجویی طراحی کنند که با گوگل برابری کند. در نهایت نیز اتحادیه اروپا تصمیم گرفت راه شکایت و درخواست‌های دادگاهی را برای کم کردن نفوذ غول‌های اینترنتی آمریکا روی اطلاعات کاربران اروپایی پیش بگیرد. در برخی موارد نیز این شرکت‌ها را وادار کرده‌اند تا اطلاعات خود را در خاک کشورهای اروپایی نگه داشته و در مواقع نیاز امکان دسترسی دولت‌های اروپا به اطلاعات آنها را بدهد.

اما در شرق دنیا رهبران سرزمین اژدهای سرخ سیاست دیگری را در مواجهه با نفوذ مجازی آمریکایی‌ها انتخاب کردند. دولت چین در یک نمونه از این تلاش‌ها سعی کرد با موتور جستجوی بومی خود به نام »بایدو« در مقابل گوگل قد علم کند. باید و با توجه به جمعیت این کشور و سرمایه و پشتکاری که دارند تقریبا با موفقیت روبرو شد.

   

شاید تلاش ایران برای ایجاد موتورهای جستجوی گوناگون داخلی همچون»سلام«، »یوز«، »پارسی‌جو«، »گرگر« و غیره بیشتر به الگوی چین شبیه باشد. ولی آیا ایران با بودجه 170 میلیارد تومانی که برای این موتورها در نظر گرفته و همزمان نیز چندین موتور جست‌جوی دیگر را در دستور کار حمایت قرار داده می‌تواند در مقابل این ابرشرکت‌ها ایستادگی کند؟ آیا روش مقابله با گوگل ایجاد سرویس‏‌های متعدد موتورهای جستجو و رونمایی چندباره از آنها است؟ از این نکته نیز نباید غافل شد که در نهایت هر کاربر ایرانی می‌تواند با یک جست و جوی ساده در موتور جستجوی وطنی و مقایسه آن با نتیجه جست و جو در گوگل اجنبی متوجه تفاوت این سرویس‌ها شود.

در سرویس پست الکترونیکی وضعیت کمی بهتر است. پست‏های الکترونیکی مانند »النون«  توانسته‌‏اند با عوض کردن زمین بازی و به کارگیری سرویس پیامک اپراتورهای مخابراتی داخل کشور، سرویسی قابل توجه و مناسب عرضه کند که مورد استقبال کاربران قرار گیرد. در واقع اولین قدم نوآورانه این پست الکترونیکی در طراحی و ارائه‌ی این سرویس ایمیل، یکپارچه کردن دو سرویس پراستفاده توسط کاربران است: ایمیل و پیام کوتاه (فعلا همان پیامک مخابراتی و در آینده انواع دیگر پیام کوتاه). در واقع النون توانسته است با ارائه سرویسی اضافه‏تر و با ثبات، استقبال عمومی را جلب کند و امیدوار است بتواند در کشورمان یاهو و جی میل را به زانو درآورد.

با این تفاسیر سوال اینجاست که شورای راهبری چه تصمیماتی می‌تواند بگیرد که منجر به رونق‏گیری سرویس‏های اینترنتی داخلی در مقابل سرویس‏های پرتوان غربی شود؟

برای پاسخگویی به این سوال بر آن شدیم تا به نمونه‌ای موفق در این زمینه که اخیراً فضای مجازی کشور ویتنام را تحت تأثیر خود قرار داده است بپردازیم. محصولی که به گواهی آمارهای معتبر توانسته تنها ظرف دو سال، گوگل را در خاک ویتنام زمین‌گیر کند و رتبه‌ی اول بازدیدهای اینترنتی در آن کشور را از آن خود کند. شرکتی نوپا و دانش‌بنیان به نام Coc Coc توانسته

سرویس‌هایی از قبیل موتور جستجو، مرورگر و سامانه مکان‌یابی را با کیفیتی درخور تحسین، به مخاطبان ویتنامی اهدا کند و اعتماد آنان را به خود جلب نماید.

این شرکت چه راهی را در پیش گرفته و چگونه به این موفقیت دست یافته است؟ آیا برای ایجاد این سرویس بومی نیز شورایی راهبردی در کشور ویتنام تشکیل شده و مسئولان دولتی برای آن تعیین تکلیف کرده‌اند؟ ویژگی‌های این سرویس بومی، چه بوده است که مردم یک کشور را قانع کرده تا از این محصول استفاده کنند؟

چرا کمپانی گوگل نام خود را به آلفابت تغییر می‌دهد؟

مکالمه‌ی مشهوری بین یکی از موسسان گوگل، لری پیج و مدیر عامل وقت آن شرکت، اریک اشمیت در سال ۲۰۰۴ منتشر شد که بلند پروازی گوگل را نشان می‌دهد. در هنگام بحث در مورد توسعه‌ی بین‌المللی این شرکت، اشمیت از پیج می‌پرسد که گوگل را تا چه حد باید توسعه دهیم؟ پیج در پاسخ می‌گوید:

مایکروسافت چند کارمند دارد؟

زمانی که به او گفته می‌شود مایکروسافت ۲۵ هزار کارمند دارد او در پاسخ می‌گوید:

گوگل باید یک میلیون کارمند داشته باشد.

این انگیزه‌ی بی‌پایان موسسان گوگل امروز نیز بار دیگر با تغییرات ساختاری بسیار در این شرکت و تاسیس هلدینگ آلفابت، به نمایش گذاشته شد. زمانی که این روند کامل شود گوگل در واقع زیر مجموعه از یک کمپانی با نام آلفابت خواهد شد. آلفابت نیز در واقع هلدینگی خواهد بود که رویاهای گسترده‌ی برین و پیج را به واقعیت نزدیک‌تر خواهد کرد. لری پیج نیز از سمت مدیر عاملی خود در گوگل کنار رفته و ساندار پیچای جای او را در این سمت خواهد گرفت.

گوگل ابتدا کار خود را به عنوان یک موتور جستجو آغاز کرد و سپس فعالیت‌های خود را بسیار گسترده‌تر کرد. مقر اصلی این کمپانی در کالیفرنیا است و محصولات اینترنتی معروف بسیاری را نیز معرفی کرده است که از آن جمله می‌توان به یوتیوب، اندروید و جیمیل اشاره کرد. این شرکت پروژه‌های بسیاری از جمله ساخت ماشین‌های بدون سرنشین و افزایش طول عمر انسان را نیز آغاز کرده است و در حال کار بر روی آن‌ها است.

پیج و برین معتقد هستند که این محصولات بسیار گسترده و متنوع شده‌اند و یک کمپانی توانایی اداره‌ی تمامی آن‌ها را ندارد. آن‌ها می‌گویند پروژه‌های مختلف نیاز به رهبران متفاوت، فرهنگ شرکتی متفاوت و منابع مختلف دارند. بنابراین آن‌ها تصمیم به تاسیس شرکتی با نام آلفابت گرفتنه‌اند که بر تمامی زیرمجموعه‌ها نظارت داشته و در عین حال هر کدام مستقل نیز باشند. پیج در بخشی از نامه‌ی خود در این رابطه می‌گوید:

ما معتقدیم که گذر زمان باعث می‌شود تا کمپانی‌ها از توجه به محصولات خود غافل شوند و با ایجاد تغییرات کوچک در آن‌ها فعالیتشان را ادامه دهند. اما در صنعت فناوری که ایده‌های انقلابی آینده‌ی پیشرفت را رقم می‌زنند، باید به جایگاه کنونی خود بسنده نکرده و همواره در تلاش باشید.

پیج معتقد است تقسیم امپراطوری گوگل به بخش‌های مستقل و تخصصی می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا رو به جلو پیش بروند و پیشرفت‌های بزرگ آینده در فناوری را رهبری کنند.

مدیر عامل جدید گوگل کیست؟

مدیر عامل جدید گوگل ساندار پیچای است که از سال ۲۰۰۴ میلادی در این شرکت حضور دارد. سال گذشته، دگرگونی‌های مدیریتی باعث شد تا او دست راست لری پیج شود.

پیچای در گذشته مدیریت بسیاری از محصولات گوگل را بر عهده داشته است. او رهبری پروژه‌ی گوگل کروم را بر عهده داشت که در سال ۲۰۰۸ معرفی شد و امروزه محبوب‌ترین مرورگر وب است. بسیاری معتقد هستند که مرورگر کروم سکوی پرتابی برای پیچای بود. او با موفقیت در این پروژه یکی از سریع‌ترین رشدها را در تاریخ صنعت فناوری انجام داد و در واقع راه صد ساله را یک شبه رفت. پیج در مورد او می‌گوید:

ساندار مدتی است در واقع از زبان من سخن می‌گوید و حتی در برخی موارد بهتر از من نیز سخنانش را بیان می‌کند. ما از کار با یکدیگر لذت می‌بریم. او پس از آن که مسئولیت ساخت و مهندسی کسب و کار اینترنتی ما را در مهر ماه سال گذشته بر عهده گرفت، به صورت چشم‌گیری پیشرفت کرده است.

لری پیج و سرگی برین چه مسئولیتی بر عهده خواهند داشت؟

پیج مدیر عامل آلفابت و برین رئیس آن خواهند بود. پیج امیدوار است است تا تغییرات زیرساختی جدید باعث شوند او و برین بر روی مسائل بزرگ‌تر متمرکز شوند. البته در حال حاضر منظور از مسائل بزرگ‌تر مشخص نیست. پیج در این باره می‌گوید:

مدل ما این گونه است که هر بخش از کسب و کار ما توسط یک مدیر عامل قدرتمند اداره شود و من و برین نیز در زمان نیاز در خدمت آن‌ها باشیم. من و برین بودجه‌ی هر بخش را مشخص کرده و بر عملکرد آن‌ها نظارت خواهیم داشت تا بازده خوبی داشته باشند.

مهم‌ترین بخش از فعالیت پیج و برین کار بر روی پروژ‌های جدید خواهد بود. مانند بسیاری از موسسان و ایده‌پردازان قوی، این دو نفر نیز تمایل دارند تا کارهای جدیدی آغاز کنند و به مدیریت محصولات به نتیجه رسیده، علاقه‌ای نشان نمی‌دهند. ساختار جدید به آن‌ها اجازه خواهد داد تا به صورت منظم پروژ‌های جدید ارائه داده و کارمندان جدید برای انجام آن‌ها استخدام کنند. برین می‌گوید:

هدف ما تبدیل این کمپانی به یک برند تجاری با محصولات متعدد نیست. هدف این است که شرکت‌های زیرمجموعه‌ی آلفابت استقلال داشته و برندهای خود را به شهرت برسانند و موفق شوند.

آلفابت چگونه ساخته خواهد شد؟

از دید یک سهام‌دار گوگل، آلفابت در واقع نام جدید این شرکت است. سهام گوگل به سهام آلفابت تغییر نام خواهند داد و سهام‌داران فعلی گوگل نیز سهمی در شرکت آلفابت خواهند داشت.

جزئیات کامل در مورد تغییرات و ساختار آلفابت ارائه نشده است؛ اما پیج به مواردی که ممکن است از گوگل جدا شده و مستقل شوند و تحت نظر آلفابت قرار بگیرند اشاره‌های کرده است که از آن جمله می‌توان به بخش‌های زیر اشاره کرد:

• Calico، پروژه‌ی افزایش عمر انسان‌ها
• آزمایشگاه ایکس گوگل، که در زمینه‌هایی مانند پروژه‌ی Wing که مربوط به پهپادها است، فعالیت دارد
• شاخه‌های سرمایه‌گذاری گوگل
• بخش تحقیق در مورد علوم زیستی که بر روی پروژ‌هایی مانند لنز تماسی حسگر گلوکز کار می‌کنند

این اتفاق چه تاثیری بر روی کاربران گوگل خواهد داشت؟

تاسیس آلفابت، در کوتاه مدت تاثیری بر کاربران فعلی گوگل نخواهد داشت. غالب سرویس‌هایی که بیشترین استفاده را دارند تحت نظر گوگل به کار خود ادامه خواهند داد و عملکردشان نسبت به گذشته تغییری نخواهد کرد.

البته آلفابت در طولانی مدت و با عملی شدن پروژهایی مانند افزایش عمر انسان‌ها می‌تواند بر روی نسل بشریت نیز تاثیرگذار باشد. البته به نتیجه رسیدن این پروژه شاید دهه‌ها به طول بینجامد. به احتمال زیاد پیج و برین نیز می‌دانند که بسیاری از پروژه‌های بزرگ و بلندپروازانه‌ی آلفابت رنگ واقعیت به خود نخواهند دید؛ اما حتی اگر برخی از آن‌ها به واقعیت بپیوندند می‌توانند تاثیرات بسزایی بر زندگی انسان‌ها بگذارند.

زومیت

فناوریOTT در خدمت تلویزیون‌های فارسی (تجربه GLWiZ) (بخش دوم)

خیز بلند گوگل و یاهو در OTT
فناوری OTT، بالاخره راه را برای ورود شرکتهای اینترنتی بزرگ نظیر گوگل و یاهو در بازار گیرنده‌های تلویزیونی باز نمود. مهمترین شرکت اینترنتی دنیا یعنی گوگل، در همین راستا خدمات googleTV را ارائه نمود.
گوگل با ایجاد بستر ارتباطی مناسب جهت نمایش و استفاده از تلویزیون‌های مجهز به فناوریOTT، قصد دارد تلویزیون را به کامپیوتری تبدیل کند که قابلیت اجرا و فعالیت براساس پلت‌فرم تلویزیون گوگل را داشته باشد. Google TV نسخه تکامل‌یافته خدمات تلویزیون کابلی است، با این تفاوت که از فناوری و بستر ارزان‌تر اینترنت برای پخش محتوای تلویزیونی بهره می‌گیرد.
شریک گوگل در این عرصه، شرکت سونی است که نخستین تلویزیون را برای ادغام با پلت‌فرم تلویزیون گوگل، تولید کرده است. گوگل به واسطه مشارکت با سونی قادر خواهد بود تا پلت‌فرم تلویزیونی خود را در قالبی عرضه نماید که کاربران را مجاب به پرداخت هزینه برای دریافت خدمات یک تلویزیون جدید نماید و همچنین بتواند در رقابت با جعبه مبدل‌های موجود، اثربخش‌تر ظاهر شود.
شرکت یاهو نیز در این عرصه پیشتاز است و پلت‌فرم خود به نام “Yahoo! Connected TV” را با همکاری با شرکت‌های تولیدکننده تلویزیون سامسونگ، سونی، توشیبا و... عرضه کرده است که پنجاه هزار فیلم و بستر نرم افزاری گسترده‌ای را ارائه می‌دهد.
خدمات فراهم آوری محتوا
بستر ایجاد شده در OTT باید محتوای جذابی را در شبکه جهت ارائه داشته باشد تا مشترکان نهایی از آن استقبال نمایند. این اقدام از طرف فراهم آورندگان محتوا همچون Netflix، Amazon، Hulu و vudu (خریداری شده توسط Wal–Mart) انجام می‌شود.
OTT در افق آینده
روند تلاش‌های چند سال اخیر بازیگران کلیدی درعرصه OTT نشان‌دهنده این است که فضای  رقابتی خدمات پلت فرم OTT در حال شکوفایی است و در این حوزه، رقابت سنگینی میان غول‌های فناوری همچون گوگل، اَپل، آمازون، مایکروسافت، Netflix، Wal–Mart  و تولیدکنندگان تجهیزات الکترونیکی وجود دارد.
براساس پیش‌بینی مؤسسه Informa، تعداد کاربرانی که در سال 2015 از طریق گیرنده تلویزیون اینترنتی، جعبه‌های مبدل و یا کنسول‌ها، خدمات مبتنی بر OTT دریافت می‌کنند به 380 میلیون نفر می‌رسد؛ ولی در مقابل آن، کاربران تلویزیون تعاملی محلی(IPTV سنتی) فقط 163 میلیون نفر خواهد بود. البته قطعا کشورهای قدرتمند، در برابر نفوذ شرکت¬های جهانی به این بازار تدابیر موثری خواهند اندیشید و از این فناوری استفاده درستی خواهند کرد.
در کشور ما، به دلیل پهنای باند کم و گرانی اینترنت، خوشبختانه هنوز تلویزیون‌های تعاملی خارجی (مبتنی بر OTT) رواج پیدا نکرده‌اند؛ ولی گیرنده‌های تلویزیونی هوشمند سامسونگ،LG  و غیره بدون هیچ استانداردی در حال ورود به بازار هستند و بیم آن می‌رود که به دلیل عدم ارائه خدمات بومی تلویزیون تعاملی، در این عرصه نیزمنفعل شویم.
بخش اول را اینجا بخوانید.